| |
|
|
|
|
|
Obecnie
zespół to średnio 25 osób, plus kilka dalszych, które
nie uczestnicząc w nowym projekcie, dalej występują w
starszych spektaklach (aktualnie jest to Sen Nocy Letniej).
W skład zespołu wchodzą
zarówno debiutanci, jak i weterani , z wieloletnim stażem. Poza
aktorami i reżyserem (Krzysztof
Rogoż), w pracach zespołu stale uczestniczy Sabina Palenga,
zajmująca się ruchem scenicznym i kostiumami
a także pełniąca arcyważną funkcję inspicjenta,
czuwającego za kulisami nad przebiegiem spektaklu. Oprócz tego
zwykle towarzyszą nam ko-terapeuci,
często wolontariusze, w większości
po studiach psychologicznych.
Skład
zespołu aktorskiego jest płynny, staramy się, w miarę
możności równoważyć przyjścia i odejścia, tak by
nowe osoby miały możność okrzepnięcia, przy wsparciu
bardziej doświadczonych kolegów. Początkowo grają oni
role drugoplanowe, by z czasem przejść do zadań większego
kalibru.
Taki proces szkolenia trwa zwykle kilka lat. Sam
czas pobytu w Teatrze nie jest niczym limitowany, chociaż
każdy, kto do nas dołącza musi się liczyć z co
najmniej dwuletnim pobytem. Natomiast górnej granicy nie
ma i każdy może być z nami jak długo może, lub ma na
to ochotę.
|
|
 |
Jednym
z kluczowych słów w naszej pracy jest
wspólnota.
Wspólnota, która rodzi się z wzajemnego zaufania i
poczucia współodpowiedzialności podczas prób i przygotowań
do spektaklu, jak i podczas występów. Ale także wspólnota poza sceną,
wspólne spędzanie wolnego czasu, przyjaźń.
Od lat
pracujemy też nad tym, by sami pacjenci/aktorzy byli
gospodarzami w swoim Teatrze. Obecnie, za większą część
bieżących spraw odpowiada samorząd. Organizuje comiesięczne
imprezy urodzinowo-imieninowe, z ‘bankietem’ i
składkowymi prezentami.
Do tego niezbędny jest skarbnik , oraz osoby
odpowiedzialne za zakup prezentów. \
Skarbnik (pacjent) administruje naszymi funduszami, z których
nie tylko kupujemy sobie prezenty, ale dokonujemy także
interwencyjnych zakupów na potrzeby teatru a także opłacamy
naszą stronę internetową. |
|
Cała organizacja pracy zespołu spoczywa w rękach
asystenta-koordynatora (pacjent) i jego asystentów, których
sam wyznacza. Są to zarówno sprawy związane z bieżącym
funkcjonowaniem zespołu, jak i cała logistyka występów
w teatrach (przewóz kostiumów, rekwizytów, katering,
itp.) Organizuje też regularne wyjścia na spektakle
teatralne i inne wydarzenia kulturalne
.
Można powiedzieć, że zespół stał się , sam w sobie,
narzędziem terapii, czy też autoterapii, dzięki własnej,
pozytywna energia , która objawia się nie tylko na
scenie, ale również przy ‘absorpcji’ nowych
członków, gdzie lwią część pracy wykonuje sam zespół. |
|
|
|
|
|
|
