Przez wszystkie lata istnienia Teatru, obok prowadzącego duetu reżyser/psycholog (K. Rogoż/A. Bielańska) a później reżyser/choreograf (K. Rogoż/S. Palenga) , zawsze byli obecni ko-terapeuci. Najczęściej były to osoby młode, czasem jeszcze studenci, stażyści, młodzi psychologowie i psychiatrzy; osoby oddelegowane do współpracy z nami i wolontariusze. Były także osoby z zagranicy – z Meksyku, Niemiec i nowej Zelandii.

Zazwyczaj są to osoby o zainteresowaniach „interdyscyplinarnych”, które z łatwością znajdują sobie wśród nas miejsce. Ich zadanie jest pozornie łatwe – muszą być po prostu czujni, mieć uszy i oczy szeroko otwarte , i tyle, ale dla osób o bardziej „klasycznym” nastawieniu funkcjonowanie w Teatrze może stanowić spore wyzwanie.

Na co ko-terapeuta musi być gotowy?

Musi być gotowy na to, że zostanie zrównany z wszystkimi uczestnikami projektu, tj. że zostanie pozbawiony swojej osłonowej roli  terapeuty   i będzie musiał stanąć przed wszystkimi  „nago” , taki , jaki jest, i wejść w relacje, człowiek-człowiek.  Jest to jeden z kluczowych aspektów tej zabawy, w której hierarchia w grupie opiera się wyłącznie na kompetencjach i charyzmie a nie na z góry określonych rolach. Trzeba (nie tracąc terapeutycznego oka) być kolegą, kumplem, przyjacielem, zapomnieć o sformalizowanej relacji terapeuta-pacjent a jednocześnie nie zatracić dystansu.

Musi być gotowy na to, że będzie próbował i grał w teatrze na równi z wszystkimi jego uczestnikami. W założeniu  nie są to, zazwyczaj, role duże, czy nadmiernie wyeksponowane, ale czasem, w sytuacji awaryjnej, może dostać większe zadanie.

Musi być łącznikiem pomiędzy Teatrem a indywidualnymi terapeutami wszystkich jego uczestników.

Musi się czuć odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale również za cały zespół (dotyczy to również zadań scenicznych – tutaj, inaczej niż w przypadku pacjentów, na pierwszym miejscu zawsze jest interes zespołu/spektaklu.)

Jakiś czas temu poprosiłem kilkoro z nnaszych stażystów i wolontariuszy o napisanie paru słów o swoim widzeniu tego doświadczenia. Oto dwie wypowiedzi :

Marta Błaszczak [była z nami dwa lata (min. trzykrotnie wystąpiła w Tristanie i Izoldzie, uczestniczyła też w próbach Snu Nocy Letniej.] GŁOS STAŻYSTKI  

Katarzyna Gruca  [była z nami przez pierwszy rok pracy nad Snem Nocy Letniej.] GŁOS WOLONTARIUSZKI

Imiona aktorów zostały zmienione (K.R.)